ΑΝΟΙΞΗ- ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Αγαπημένα νηπιάκια,
πλησιάζει η Πρωτομαγιά δηλαδή η 1η ημέρα του μήνα Μαΐου. Ο Μάιος είναι ο τελευταίος από τους τρεις μήνες της Άνοιξης και ο πιο καλοκαιρινός. Μας προετοιμάζει για το Καλοκαίρι. Είναι ο μήνας των λουλουδιών, ανθίζουν τα λουλούδια, ο καιρός είναι ζεστός, τα πουλάκια κελαηδούν και φτιάχνουν τις φωλιές τους. Η πιο χαρακτηριστική παροιμία του είναι:
"Μάη μου καλέ μου μήνα, νάσουν δυό φορές τον χρόνο την καλοκαιριά να φέρνεις να σκορπάς τον κάθε πόνο". 
Την Πρωτομαγιά γιορτάζουμε τα λουλούδια σε ανάμνηση της γιορτής των Ανθεστηρίων που γιόρταζαν οι αρχαίοι Ελληνες φτιάχνοντας καλάθια με λουλούδια, εμείς συνηθίζουμε να φτιάχνουμε στεφάνια με λουλούδια από τις εκδρομές μας στην εξοχή και την φύση και να τα κρεμάμε στις πόρτες μας ή στα μπαλκόνια ευχόμενοι ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ,

   Εκτός όμως από την γιορτή των λουλουδιών, την Πρωτομαγιά γιορτάζουμε και την εργατική Πρωτομαγιά, που τιμούμε τους αγώνες του εργατικού κινήματος, Πολύ παλιά το 1886 ξεσηκώθηκαν οι εργάτες στο Σικάγο της Αμερικής διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Εκείνα τα χρόνια οι εργαζόμενοι δούλευαν πολλές ώρες με αποτέλεσμα να μην έχουν αρκετό χρόνο να ξεκουραστούν, να κοιμηθούν και να χαρούν την οικογένειά τους. Οι εργάτες ήθελαν να δουλεύουν οχτώ ώρες  την ημέρα, να μην δουλεύουν τις Κυριακές και να έχουν ιατρική ασφάλιση. Καθιερώθηκε η 1η Μαΐου ως ημέρα απεργίας και μαζικής διαδήλωσης στους δρόμους.

ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Παρακολουθούμε στο βίντεο το παραμύθι "ΤΑ ΛΟΥΛΟΎΔΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΑΙΝΤΑ" του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

  Αγαπητοί γονείς αφού δείτε μαζί με το παιδί σας το παραμύθι συζητήστε το μαζί του κάνοντας του μερικές ενδεικτικές ερωτήσεις όπως :

-Τι αγαπούσε πολύ η μικρή Αιντα ;

-Εσύ γιατί αγαπάς τα λουλούδια ;

-Τι πάθανε τα λουλούδια της ;

-Που πήγαιναν κάθε βράδυ ;

-Τι έκανε η Αιντα για να τα βοηθήσει;

-Τι την συμβούλεψε ο δάσκαλός της ;

-Τι κάνανε μαζί ;

-Τι συνέβη το καλοκαίρι ;

ΔΡΑΣΕΙΣ

-Χορεύω στο χορό των λουλουδιών

-Ζωγραφίζω το χορό των λουλουδιών

-Φυτεύω και περιποιούμαι ένα λουλούδι!

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ

Ακούω μουσική, την Άνοιξη του Vivaldi

Ακούω αυτή την όμορφη κλασσική μουσική με κλειστά μάτια, χαλαρώνω και ζωγραφίζω μετά ότι φαντάζομαι για την άνοιξη!!

ΠΕΙΡΑΜΑ

Πείραμα με χρώματα.

Όπως θυμάστε παιδιά υπάρχουν τρία βασικά χρώματα το κόκκινο, το μπλε και το κίτρινο.Τα άλλα χρώματα βγαίνουν με αναμίξεις αυτών. Πάμε να δημιουργήσουμε το ΠΡΆΣΙΝΟ το χρώμα της άνοιξης.

Σε τρία ποτήρια διαφανή βάζουμε στο πρώτο κίτρινο νερόχρωμα, στο δεύτερο μόνο νερό και στο τρίτο μπλε νερόχρωμα. Ενώνω με απορροφητικό χαρτί τα τρία ποτήρια μεταξύ τους βουτώντας το χαρτί μέσα, περιμένω λίγο και ΜΑΓΙΚΑ στο μεσαίο ποτήρι το νερό γίνεται παράσινο!!!

ΜΟΥΣΕΙΟ

Περιήγηση στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή στην Κηφισιά!!

Ας κάνουμε μια εικονική περιήγηση δηλαδή μέσω της οθόνης του υπολογιστή στο όμορφο αυτό μουσείο και να δούμε ζώα και φυτά!!

πατήστε εδώ! ΜΟΥΣΕΙΟ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗ

                                                         

ΠΑΣΧΑ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ

Η παπαρούνα

Πληροφορίες...

H παπαρούνα, αυτό το ντελικάτο άνθος που σηματοδοτεί τον ερχομό της άνοιξης παίζει κρυφτό μέσα στους αγρούς μαζί με τα άλλα αγριολούλουδα. Με το πρώτο φύσημα του αέρα φυλλορροεί, μα η ομορφιά της δεν χάνεται. Αντίθετα, η παπαρούνα είναι από τα λίγα φυτά που διαδραμάτισε έναν τόσο σημαντικό ρόλο στη θρησκεία, στη μυθολογία, στην πολιτική και στην ιατρική. Αυτό το λουλούδι έχει μαγέψει λογοτέχνες και ποιητές και βοήθησε τους γιατρούς να θεραπεύσουν τους ασθενείς τους, εδώ και αιώνες.

Υπάρχουν περί τα 100 είδη παπαρούνας στον κόσμο. Στην Ελλάδα υπάρχουν αυτοφυή γύρω στα δώδεκα είδη, τα οποία είναι γνωστά με το κοινό όνομα παπαρούνα. Μεταξύ αυτών, τα πιο γνωστά είναι:

- Η Μήκων η ροιάς (Papaver-Rhoea) γνωστή με το κοινό όνομα: παπαρούνα, κόκκινη παπαρούνα ή κουτσουνάδα (Κρήτη). Η ονομασία ροιάς οφείλεται στο γεγονός ότι φυλλορροούν και πέφτουν πολύ εύκολα τα πέταλά τους και είναι το πιο γνωστό είδος στην Ελλάδα, η κοινή παπαρούνα των αγρών

Η παπαρούνα ήταν το  ιερό φυτό της θεάς Δήμητρας, καθώς σαν παράσιτο των σιτηρών συμβόλιζε με την παρουσία της τη Δήμητρα στα ανοιξιάτικα σπαρτά. Απαραίτητη στα Ελευσίνια Μυστήρια, καθώς οι πομπές στόλιζαν τα αγάλματα της θεάς με άνθη παπαρούνας.

Η παπαρούνα συναντάται συχνότερα σε μη καλλιεργημένα χωράφια και στην Ελλάδα θα  τη βρούμε σε περισσότερα από δέκα είδη. Όταν όμως φύτρωνε σε σπαρμένα χωράφια, τότε εκείνα θεωρούνταν ευλογημένα και προστατευμένα από τη θεά Δήμητρα.
Το όνομά της εικάζεται πως προέρχεται από την κέλτικη λέξη «παπα» που σημαίνει τροφή για τα μωρά, αφού οι Κέλτες έβαζαν την παπαρούνα στις κρέμες των μωρών για θεραπευτικούς λόγους.
Η χριστιανική παράδοση θέλει την παπαρούνα να φυτρώνει κάτω από τον σταυρό του Χριστού στο Γολγοθά και να δέχεται τις σταγόνες από το αίμα του Εσταυρωμένου ανάμεσα στα πέταλά της, σταγόνες που της χάρισαν το κατακόκκινο άλικο χρώμα της.

Από τότε η παπαρούνα απέκτησε για πάντα το κόκκινο χρώμα της για να θυμίζει  σ’ όλους μας τον ερχομό του Πάσχα και τα Πάθη του Χριστού. (πηγή ELNIPLEX)

                                                                     

Διαβάζουμε το παραμύθι "Ο κοκκινολαίμης και η παπαρούνα"    

Ο κοκκινολαίμης και η παπαρούνα

                                                       

Από το βιβλίο "Οι πιο ωραίες ιστορίες του Πάσχα" διαβάζουμε την ιστορία Τα λουλούδια της ελπίδας.
                                                     

                                                               

Στην ιστορία περιγράφεται η σκηνή, που ο Χριστός με κόπο κουβαλάει το Σταυρό Του ανεβαίνοντας το δρόμο προς τον Γολγοθά. Τον κοροϊδεύουν, τον χλευάζουν, τον περιγελούν. Αλλά Εκείνος προχωρά... Κάποια στιγμή μέσα από το πλήθος βγαίνει κάποιος και του βάζει στο κεφάλι ένα στεφάνι γεμάτο αγκάθια... Σταγόνες αίματος αρχίζουν να κυλούν από το μέτωπό Του και να πέφτουν στο χώμα... Αλλά κάθε φορά, που έπεφτε μια σταγόνα αίματος στο χώμα, ένα κατακόκκινο λουλουδάκι φύτρωνε, ίδιο στο χρώμα με το αίμα του Χριστού. Τα πέταλά του ήταν τρυφερά σαν την καρδιά και την ψυχή του Θεανθρώπου και μόλις ο Χριστός αντίκρυσε το κατακόκκινο τρυφερό λουλούδι, ευχήθηκε να ήταν ο κόσμος τόσο τρυφερός και καλός σαν τις παπαρούνες, που φύτρωναν στο διάβα του.... Και η ιστορία συνεχίζεται περνώντας μας πολλά και σημαντικά μηνύματα για τη θυσία του Χριστού. Η εικόνα που κυριαρχεί στο τέλος της ιστορίας είναι ο Γολγοθάς, που όταν ο Χριστός αφήνει την τελευταία του πνοή, σείεται και αστραπές και βροντές κάνουν τη νύχτα μέρα. Ένας Γολγοθάς γεμάτος από τις μικρές ευαίσθητες παπαρούνες, που μας θυμίζουν τη θυσία του Χριστού και την αγάπη Του για τους ανθρώπους. Κατακκόκινες μικρές παπαρούνες... τα λουλούδια της ελπίδας!!!

Διαβάστε περισσότερα: http://www.kidsactivities.gr/%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%87%CE%B1/ta-loyloydia-toy-pascha/



Χειροτεχνία - φτιάχνουμε παπαρούνες
                                                 

και ζωγραφίζουμε

ΠΑΣΧΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ : ΕΘΙΜΑ, ΚΑΛΑΝΤΑ, «ΛΑΖΑΡΑΚΙΑ» ΚΑΙ ΛΑΖΑΡΙΝΕΣ

Το Σάββατο του Λαζάρου, το έχει περιβάλει ο λαός μας με όμορφα έθιμα. Εξ αυτών τα κάλαντα τραγουδούν μόνο κορίτσια, οι λεγόμενες «Λαζαρίνες». Από την προηγούμενη ημέρα έχουν συλλέξει άνθη και με αυτά έχουν στολίσει καλαθάκια με τα οποία γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν.

Το Σάββατο του Λαζάρου θεωρείται μέρα του θανάτου και της ζωής. Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες δεν μαζεύουν τη σοδιά τους γιατί φοβούνται ότι οι καρποί της γης φέρουν τον θάνατο μέσα τους.
O Λάζαρος είναι μια μορφή που εμπνέει σεβασμό στον ελληνικό λαό.

Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον.

Για παράδειγμα τα κάλαντα για το Σάββατο του Λαζάρου τραγουδιούνται σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.

Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν «Λαζαρίνες».

Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.

Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.

Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.

Τα έθιμα του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν κοινωνική σκοπιμότητα.

Στις γυναίκες και ιδίως στα νέα κορίτσια που δεν έβγαιναν συχνά έξω από το σπίτι επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν, δίνονταν κάποιες ελευθερίες: γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοδιαλέγματα και σε λίγο καιρό ακολουθούσαν τα προξενιά, τα αρραβωνιάσματα και οι γάμοι.

Έθιμα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας
Ο λαός γιορτάζει την πρώτη Λαμπρή, την «Έγερση» του φίλου του Χριστού, του «αγέλαστου» Λάζαρου.

Ο φόβος και ο τρόμος για όσα γνώρισε στον άλλο κόσμο άφησαν τόσο βαθιά σημάδια στην ψυχή του Λάζαρου που, λέει η παράδοση, μετά την Ανάσταση του δε γέλασε παρά μόνο μια φορά.

Είδε κάποιον χωρικό στο παζάρι να κλέβει μια στάμνα και να φεύγει κρυφά.

«Βρε τον ταλαίπωρο, είπε. Για ιδές τον πώς φεύγει με το κλεμμένο σταμνί.

Ξεχνάει ότι κι αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως και το σταμνί. Το ‘να χώμα κλέβει τ’ άλλο. Μα δεν είναι να γελούν οι πικραμένοι;» και χαμογέλασε.
Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο, αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου.

Την παραμονή της γιορτής ή, σε πολλά μέρη, ανήμερα την «πρώτη Λαμπρή», τα παιδιά, κρατώντας το «Λάζαρο», έκαναν τους αγερμούς τους.

Γύριζαν στα σπίτια και τραγουδούσαν τα «λαζαρικά», για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένου φίλου του Χριστού και να πουν παινέματα στους νοικοκυραίους.

Στην Ήπειρο μάλιστα, στις κτηνοτροφικές περιοχές, χτύπαγαν ταυτόχρονα και μεγαλοκούδουνα.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός
ο επουράνιος θεός.

Εν τη πόλει Βηθανία
Μάρθα κλάει και Μαρία.
Λάζαρο τον αδελφό της
τον γλυκύ και καρδιακόν της.

Τον μοιρολογούν και λένε
τον μοιρολογούν και κλαίνε.

Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν

Και τη μέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει.

Τότε εβγήκε η Μαρία
έξω από τη Βηθανία
και εμπρός του γονατίζει
και τα πόδια του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου
δεν θα πέθαιν’ ο αδελφός μου.
Μα και πάλιν εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασαι αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις.
Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει.!
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου
φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς επελυτρώθη
ανεστήθη κι εσηκώθη
Τότε τον Θεόν δοξάζουν
και τον Λάζαρο εξετάζουν.
Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
εις τον Άδην απού πήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους,
Δώστε μου νερό λιγάκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων
και μην μ’ ερωτάτε πλέον.
Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό
και να τα ξεπεράσει.

Αυτό είναι τα κάλαντα-τραγούδι του Λάζαρου, που θα θυμούνται σίγουρα οι πιο μεγάλοι και οι πιο νέοι δεν θα έχουν ξανακούσει ποτέ….ξεχασμένο και αυτό με πολλά άλλα δυστυχώς…

Τα «λαζαρικά» από τόπο σε τόπο έχουν πολλές παραλλαγές.

Στη Στερεά Ελλάδα, τη Μακεδονία και τη Θράκη στο έθιμο έπαιρναν μέρος μόνο κορίτσια, οι «Λαζαρίνες» ή «Λαζαρίτσες», έτσι έβρισκαν την ευκαιρία να γίνουν γνωστές και σαν υποψήφιες νύφες.

Για «Λάζαρο» βαστούσαν έναν ξύλινο κόπανο για τα ρούχα, τυλιγμένο με παρδαλά κομμάτια από πανιά, ίδιο μωρό. Σε άλλα μέρη πάλι έντυναν με χτυπητά πολύχρωμα υφάσματα μια ρόκα, μια κούκλα, έναν καλαμένιο σταυρό και τα στόλιζαν με κορδέλες και λουλούδια. Στη Σκύρο έπαιρναν την τρυπητή κουτάλα, «τη σιδεροχουλιάρα». Έβαζαν σε κάθε τρύπα και από ένα άσπροπούλι -άσπρη μαργαρίτα- ένα κόκκινο γαρίφαλο για στόμα και σχημάτιζαν το πρόσωπο. Έδεναν σταυρωτά πάνω στην κουτάλα ένα ξύλο, για να κάνουν τα χέρια, της φορούσαν και ένα πουκαμισάκι ή ένα μωρουδίστικο ρούχο και ο «Λάζαρος» ήταν έτοιμος.

Γύριζαν τα παιδιά από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας και οι νοικοκυρές τους έδιναν αυγά, λεφτά ή ό,τι άλλο είχαν. Πάντα όλοι κάτι έβρισκαν να δώσουν. Κι όταν θέλαν για κάποιον να πούνε πως ήταν τσιγκούνης έλεγαν:

«Ποτέ του αυγό δεν έδωσε, ούτε τ’ αγίου Λαζάρου!» Στα Τρίκαλα τα αυγά που συγκέντρωναν οι Λαζαρίνες, οι μητέρες τους τα έβαφαν κόκκινα και τα κρατούσαν σε ξεχωριστό μέρος.

Όταν ήθελαν να περιποιηθούν έναν επισκέπτη από αυτά τα αυγά του έδιναν, του Λαζάρου.

Σε μερικά μέρη τη θέση του «Λάζαρου» έπαιρνε ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια και με πολύχρωμες κορδέλες. Στην Κρήτη έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με ορμαθούς από λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίτσες. Στην Κύπρο συναντάμε το έθιμο της αναπαράστασης, στην αρχαιότερη μορφή του.

Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους «λαζάρηδες», τα «λαζαρούδια» ή και «λαζαράκια». «Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις» έλεγαν, μια και ο αναστημένος φίλος του Χριστού πίστευαν πως είχε παραγγείλει: «Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…»

Συνταγή για να φτιάξουμε Λαζαράκια 

Τα κάλαντα του Λαζάρου στο νηπιαγωγείο!!

Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα βάγια

Ήρθε η Κυριακή που τρων τα ψάρια

Που 'σουν Λάζαρε, που ήσουν χωμένος

Μες την μαύρη γη παραχωμένος

Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι

Ήρθε η μάνα σου από την πόλη

Σου φερε χαρτί και κομπολόι

Κάλαντα Λαζάρου

ΠΑΣΧΑ

Μαθαίνω την Ιστορία του Πάσχα

                                     

                                                  Η Μεγάλη εβδομάδα

                                        

Φτιάχνω πασχαλιάτικα παζλ

παζλ κοτοπουλάκι

παζλ λαγουδάκι

παζλ κόκκινο αυγό

πασχαλινό παιχνιδάκι

Τα έθιμα του Πάσχα- ερωτήσεις

Πασχαλινό παιχνίδι μνήμης


Πασχαλινές χειροτεχνίες

                   Βλέπω και ακούω όμορφα πασχαλινά παραμύθια:

                                      Το Πάσχα του Πασχάλη!!

Το ραγισμένο αυγό!!

ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ

Με το βιντεάκι αυτό βλέπω και μαθαίνω για τον αχινό

και το τραγουδάκι του αχινού

                               
                                    και ένα ακόμη τραγούδι για τον αχινό!

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

paixidi